Toch klampte Elise zich vast aan de hoop dat liefde sterker was dan instinct. Ze kookte kip, legde dekens neer en fluisterde verhaaltjes voor het slapen gaan. Shadow spinde en krulde zich naast haar op. Toch bleef er onrust in haar botten hangen. Ze wist dat er een dag zou komen waarop ze hem niet langer zou kunnen verbergen, hoe ze ook haar best zou doen.
Tegen de herfst vulde Shadow de gang, zijn schouders drukten tegen de deurposten. Elise kocht zwaardere sloten en verstevigde het schuurtje waar ze hem nu hield. S Nachts liep hij rusteloos rondjes te ijsberen. Zijn spieren waren het huisje ontgroeid, net als het geheim dat op Elises geweten drukte.