Ze drukte het beestje tegen haar borst. Zijn lichaam was warmer dan verwacht, de spieren trilden met ongewone kracht. De ogen vielen op in het maanlicht en gloeiden als gepolijste stenen. “Arm ding,” fluisterde ze. Een kriebel van onbehagen trok over haar armen, maar medelijden woog zwaarder dan voorzichtigheid. Ze droeg hem naar huis.
Binnen bekleedde ze een doos met handdoeken en legde het kitten erin. Het spande zijn pootjes, een beetje groot voor zijn grootte, met kleine klauwtjes die aan de stof haperden. Ze bood warme melk aan in een schoteltje en keek toe hoe het kitten met verrassende kracht likte. De honger leek eindeloos en Elise vond zichzelf vreemd gefixeerd.