Dagen gingen voorbij en de band verdiepte zich. Elise’s hart zwol op bij elke onhandige sprong, elk zacht geknuffel. Toch was elk teder moment ongemakkelijk. De ogen leken te kennend, de poten te groot, de honger te sterk. Iets in haar begreep dat ze meer dan een kitten in haar huis had uitgenodigd.
Shadow paste zich snel aan en eiste hoeken van het huisje op alsof het tronen waren. Elise keek toe hoe de kitten planken en kasten verkende, zonder hoogtevrees. Soms zweerde ze dat het haar woorden begreep, pauzeerde en knipperde bij vragen alsof het antwoorden overwoog. Gewone katten gedroegen zich niet zo, maar Shadow was niet gewoon.