Ethan had Nora ontmoet via een wederzijdse vriend tijdens een klimtocht die nooit serieus had mogen worden. Het zou een ongedwongen weekend worden – klimstokken, harnassen, een paar gemakkelijke routes, een biertje achteraf. Niets ambitieus.
Nora was te laat gekomen, verontschuldigde zich terwijl ze haar haar naar achteren bond en leende krijt van wie er nog meer had. Ze was niet luidruchtig of competitief, maar Ethan merkte hoe zorgvuldig ze de rots bestudeerde voordat ze ging klimmen. Ze pauzeerde, trok lijnen met haar ogen en bewoog zich dan met rustig zelfvertrouwen als ze eenmaal toegewijd was.