“Wat denk je, wie dit gebouwd heeft, heeft er alles aan gedaan om sanitair aan te leggen?” Ethan pufte zachtjes, dankbaar voor de lichtzinnigheid. “Als er hier beneden een werkende douche is, ben ik officieel onder de indruk.” Het geluid werd sterker naarmate ze verder liepen, het leek nu minder op druppelen en meer op een constante stroom – water dat zich ergens ongezien voortbewoog, gevangen en omgeleid door de berg.
Het vulde de tunnel tot het bijna troostend was, een achtergrondgeluid dat de plek minder leeg deed aanvoelen. Bijna. Ze begonnen zich net te ontspannen toen het gebeurde. Voetstappen. Niet voor hen. Boven hen. Snel. Onmiskenbaar menselijk. Iemand die hard rende, laarzen die snel achter elkaar stenen raakten. Nora gilde.