Vrij klimmen was niet langer een idee waar ze omheen draaiden. Het was de volgende stap geworden. Ze hadden genoeg tijd gespendeerd aan het leren van de systemen, het vertrouwen in de uitrusting, het begrijpen hoe veiligheid aanvoelde als het in elkaar zat.
De laatste tijd hadden ze het echter minder over bescherming en meer over beweging – over controle, evenwicht, de rots lezen in plaats van te vertrouwen op hardware om fouten te vergeven. Deze klim was niet roekeloos. Het was opzettelijk. Ze kozen routes die om toewijding vroegen. Geen binnenwegen, geen oefenmuren.