Toen, net toen ze op het punt stond een andere afgesloten eenheid bij het bakboord schot te passeren, bevroor ze. Vaag maar onmiskenbaar klonk er zacht geklop van achter de stalen wand. Drie langzame tikken, een pauze en dan nog twee. Katherine drukte haar oor tegen het koude oppervlak. Haar hartslag piekte.
“Ahmed?” fluisterde ze opnieuw. Ze hoorde het kloppende geluid weer. Haar hart sloeg over. Ze zag het grote hangslot op de deur van de container. Ze draaide zich met een knikje naar haar agenten. “Dit is het. Laten we dit slot openbreken, maar doe het rustig.”