Katherine voelde haar kaak verstrakken. Ze reikte achter haar rug en maakte de walkietalkie los van haar broeksband. Ze hield hem laag en drukte op de knop aan de zijkant. “Dit is Hartley. Bevestig locatie. Breng het hele team. Rustig binnenkomen. Herhaal: rustig binnenkomen.” Haar stem was kalm, maar haar handen waren vuisten. Gerechtigheid zou niet wachten.
Ze draaide zich terug naar Ahmed. “Hoe heb je het voor elkaar gekregen om een bericht in die container te krijgen?” Hij keek weg, toen weer terug. “Op een nacht, na weer een lange dienst, probeerden een paar van ons terug te vechten. Het ging niet ver. De bemanning kwam erachter dat ik erachter zat. Als straf besloten ze mijn container overboord te gooien.”