Tegen de tijd dat ze bij de bron van de storing aankwamen, was de bemanning weer volledig operationeel. Katherine bevestigde zelf de inspectiecamera aan hun diepzeedrone. Ze had geleerd om de dingen die belangrijk waren niet te delegeren. Met geoefende handen kalibreerde ze de voeding en zette de afdaling in.
Haar bemanning nam hun posities in bij de zware hijskranen en sleepsteigers. Het water was nog steeds ongewoon helder – bijna angstaanjagend. De drone gleed als een geest onder het oppervlak en Katherine nam haar positie in op het dashboard. Via de live feed scande ze met koraal begroeide rotsen, verspreide brokstukken en toen – iets onmiskenbaar buitenlands.