“Gaat dit over je man? De man die je dacht dat hij was?” Emily knikte zwijgend. Ze wist niet hoe ze alles onder woorden moest brengen. Hoe kon ze het overweldigende gevoel uitleggen dat haar had verteerd? Hoe kon ze uitleggen dat haar hart haar vertelde dat deze man Luke was, maar dat haar verstand schreeuwde dat het niet zo kon zijn?
George, die haar nog steeds aankeek, zuchtte diep. “Het spijt me echt voor wat je doormaakt. Ik kan me niet voorstellen hoe dit moet voelen. Maar… als je wilt, kunnen we contactgegevens uitwisselen? Misschien meer hierover praten als je je beter voelt?” Emily wist niet wat ze moest zeggen. Ze keek naar Peter, die haar een subtiel knikje gaf, alsof hij wilde zeggen: Dit is de enige manier om verder te komen.