“Je bent precies op tijd. Kom binnen.” Ze gingen met z’n drieën aan tafel in de gezellige eetkamer. Margaret had een van Luke’s favoriete maaltijden gemaakt, een klein gebaar van troost temidden van zoveel onbeantwoorde vragen.
De lucht was vol verwachting, maar ook met een onuitgesproken begrip – dit was meer dan zomaar een maaltijd. Dit ging over verzoening, over het vinden van een band die zo lang verloren was geweest. Na de eerste paar happen begon het gesprek makkelijker te lopen. George vroeg Emily naar haar leven, naar haar tijd met Luke en naar hun gedeelde herinneringen.