“Ik dacht dat je weggeven het juiste zou zijn om te doen. Ik dacht dat je een beter leven zou hebben… Maar ik bleef maar aan je denken. Ik heb me altijd afgevraagd of het wel goed met je ging.” George’s gezicht verzachtte, zijn uitdrukking was een mix van schok en begrip.
“Ik… ik heb het nooit geweten. Ik dacht altijd dat ik gewoon een van de vele kinderen in het systeem was, gewoon een gezicht verloren in de menigte.” “Ik heb nooit gedacht dat ik een echte familie had. Maar nu ik je dat hoor zeggen… is het logisch.”