Margaret stond langzaam op, haar knieën krakend van ouderdom. Ze liep naar een kast en haalde er een klein, versleten doosje uit. Ze opende het voorzichtig en onthulde een vervaagde foto van twee jongetjes – één met donkerbruin haar en de ander met iets lichtere krullen.
Het waren baby’s, zij aan zij liggend in een ziekenhuisbedje, hun kleine handjes tegen elkaar geklemd. “Dit ben jij, George,” zei Margaret met trillende stem. “En dit is Luke. De dag dat jij geboren werd.” George hapte naar adem toen hij naar de foto keek. Emily’s ogen vulden zich met tranen terwijl ze naar hen keek.