De stem van Nathan, die onder schot werd gehouden, was kalm en beheerst toen hij sprak. “Ik ben de kapitein van dit schip en ik kan jullie naar de meest waardevolle lading van het schip leiden,” bood hij aan, “Neem dat alsjeblieft mee en laat mijn passagiers met rust.” Vervolgde hij.
Jack vernauwde zijn ogen, wantrouwen en hebzucht in hem strijdend. Het zou zeker beter zijn om de lading veilig te stellen dan zijn tijd te verdoen met het zoeken naar gijzelaars. Na een gespannen moment knikte hij en stemde toe om Nathan te volgen, maar hij hield zijn wapen op hem gericht.