Toen ze de kamer weer in keek, was Olivia haar baby aan het voeden terwijl haar moeder zachtjes in haar telefoon sprak. Maar toen de moeder naar buiten stapte, hoorde Elise haar boos zeggen: “Zeg dat hij geen scène moet maken.” Elise bevroor halverwege de gang. Hij kon alleen Olivia’s vader bedoelen. Het woord scène klonk als een waarschuwing.
Elise stelde zich het ergste voor: een man die niet onder ogen wilde zien wat zijn dochter had gedaan, het soort dat met deuren sloeg en schreeuwde in plaats van hulp te bieden. Ze had te veel meisjes gezien zoals Olivia – jong, bang, achtergelaten om zowel de baby als de schuld te dragen.