“Het is gewoon een routinecontrole,” antwoordde Elise zachtjes. Daniels kaak verstrakte. “Ik breng haar straks zelf wel.” Olivia’s ogen smeekten Elise om het los te laten. Tegen haar instinct in knikte ze en stapte ze naar achteren, haar hartslag versnellend van onbehagen.
Terwijl het gesprek over voedingsschema’s en papierwerk ging, hield Daniel zijn arm om Olivia’s stoel als een waarschuwing. Elise noteerde elk detail – de spanning, de stilte, de manier waarop Olivia’s lach meer klonk als toestemming dan als vreugde.