Toen de meting klaar was, glimlachte Elise zachtjes: “Je geneest goed.” Olivia mompelde een bedankje en hield de baby stevig vast. Haar schouders bleven stijf, alsof de geruststelling zelf iets gevaarlijks was geworden om op te vertrouwen.
Later die dag kwam de maatschappelijk werker langs. Elise bleef in de gang staan en luisterde door de deur die op een kier stond. Olivia’s stem klonk in flarden. Het leek vast, maar ingestudeerd. “Alles is in orde. Daniel is het beschermende type. Hij is alleen bang dat ik overdrijf.”