Het was een grijze dinsdag toen er een man aan de balie verscheen die om informatie over Olivia Harper vroeg. Elise merkte hem meteen op. Hij had een nerveuze energie onder beleefde manieren. Hij overhandigde een kleine envelop en zei dat hij niet lang kon blijven. Op de retournaam op de envelop stond alleen “A”.
De receptioniste belde Elise omdat ze wist dat Elise Olivia kende. “Ze staat vandaag niet ingepland,” zei Elise, maar nieuwsgierigheid bekroop haar. De man zag er onschuldig uit. Hij was jong, misschien begin twintig, en zijn kleren waren eenvoudig maar schoon. “Kun je dit aan haar geven als ze binnen is?” vroeg hij zacht.