Haar stem trilde toen ze verder ging. “Ik weet niet wie de vader is,” bekende ze. “Ik was drie jaar samen met Aaron. Toen kwam Daniel vlak nadat we uit elkaar waren gegaan… de timing overlapte.” Ze bedekte haar gezicht met haar handen, haar schouders schokten. “Ik dacht dat ik kon doen alsof tot het allemaal logisch was.”
Elise voelde haar keel dichtkrimpen. Alle fragmenten – het geheim, de paniek, de blauwe plekken die geen blauwe plekken waren – vielen op hun plaats. Olivia was niet gevangen door geweld maar door schaamte, door de angst om iedereen waar ze om gaf te verliezen als ze de waarheid durfde te vertellen.