De lucht verschoof om hen heen, stiller op de een of andere manier, teder. Elise realiseerde zich dat wat ze voor gevaar had aangezien, de stille doodsstrijd was geweest van een meisje dat twee liefdes met zich meedroeg, een fout, en de verpletterende onzekerheid over wat dat voor haar kind betekende.
Elise stak haar hand uit over de tafel, haar stem laag maar vast. “Je bent niet alleen, Olivia,” zei ze. “Sommige geheimen zijn het niet waard om te bewaren, en de waarheid kan helen. Voor jouw rust en die van je baby, zoek het uit. Doe een vaderschapstest als je er klaar voor bent. Je zult de duidelijkheid vinden die je zoekt. En dan kun je beslissen.”