Ze stapte naar voren. “Ga je niet eens zeggen waar je heen gaat?” Hij aarzelde bij de deuropening, haar nog steeds niet aankijkend. “Misschien is dat het probleem. Jij moet altijd alles weten.” En toen was hij weg. Hij aarzelde bij de deuropening, nog steeds zonder haar aan te kijken. “Misschien is dat het probleem,” zei hij zachtjes. “Je moet altijd alles weten.”
Voordat Emily kon reageren, pakte hij zijn sleutels van de toonbank. De deur viel hard achter hem dicht. Even stond ze daar, verward, en toen nam haar instinct het over. Ze haastte zich achter hem aan, blootsvoets, de babyfoon nog steeds in haar hand. Tegen de tijd dat ze de voordeur bereikte, reed zijn auto al achteruit de oprit op.