Soms, als ze zo naar hem keek, vroeg ze zich af of dit alles was wat nodig was om te herstellen wat er tussen hen gebroken was. Een hartslag in haar, het bewijs dat ze nog een toekomst hadden. De zwangerschap was niet gemakkelijk. Ochtendmisselijkheid veranderde in de hele dag door uitputting, haar enkels zwollen op, haar stemmingen draaiden als deuren in een storm.
Maar James was geduldig. Hij zette thee voor haar, wreef over haar schouders, hield haar haar naar achter als ze ziek was. Hij kwam zelfs naar elke afspraak, zelfs als het werk riep. Voor het eerst in jaren stond Emily zichzelf toe te geloven dat alles goed zou komen. De weeën begonnen op een regenachtige middag in maart.