Op het bureau eisten de agenten van Mary waarom ze in de kelder had ingebroken. In een poging haar kalmte te bewaren, gaf Mary haar leeftijd de schuld en wimpelde het af als een misverstand tussen zussen. Ze was vastbesloten om het drama van haar familie niet mee te slepen in deze puinhoop, zeker niet in het openbaar.
De agenten geloofden het echter niet. Ze drongen aan op echte antwoorden, vooral omdat ze geen reservesleutel bij haar hadden gevonden. Het was duidelijk dat ze niet zomaar binnen was gewandeld – ze had ingebroken of hulp gehad. Mary realiseerde zich dat ze hen iets moest geven, maar weigerde dat te doen zonder een uitkering.