Na een zware tocht door het donkere en verraderlijke riool ving Dave eindelijk het geluid op dat hij volgde. Maar toen hij dichterbij kwam, veranderde het geluid in iets onherkenbaars, sinister en alarmerends. Zijn nekharen stonden recht overeind terwijl hij zich afvroeg wat hem te wachten stond.
Toen Dave dichter bij de bron van het geschreeuw kwam, viel zijn oog op een lichtflikkering. Toen hij voorzichtig dichterbij kwam, zag hij in de verte een paar gloeiende bollen die naar hem terugkaatsten als een roofdier dat zijn prooi besluipt. Op dat moment bonsde Daves hart in zijn borst toen hij zich realiseerde dat hij in een gevaarlijke situatie terecht was gekomen. Hij wist dat hij snel moest handelen en daar weg moest zien te komen. Met adrenaline die door zijn aderen pompte, draaide Dave zich om en rende zo snel als hij kon, zijn voetstappen weerkaatsten tegen de vochtige wanden van de tunnel. Het was een schrijnende ontsnapping, maar Dave was dankbaar dat hij het er levend vanaf had gebracht.