De beer pauzeerde, haar massieve gestalte zakte iets naar beneden toen haar ogen die van Jacob ontmoetten. Op dat moment zweerde Jacob dat hij dankbaarheid zag – iets diepgaands en woordloos – voordat ze zich omdraaide en terug hinkte om zich bij haar welp en haar familie in de bomen te voegen. Jacob keek toe, zijn borstkas was gespannen van emotie.
Tegen de ochtend had het nieuws zich verspreid. Jacob’s moed, Bernie’s loyaliteit en de redding van de beren werden het gesprek van de dag. Toen hij met Bernie door de drukke straten liep, noemde een voorbijganger hem een held. Jacob glimlachte gewoon en antwoordde: “Ik volgde gewoon het spoor van een goede vriend.”