De agenten wisselden blikken uit, hun starre houdingen verzachtten. Zelfs de medewerker van de dierenbescherming lachte opgelucht en schudde verwonderd zijn hoofd. De grimmige spanning brak en maakte plaats voor ontzag voor het onwaarschijnlijke tafereel: een zwerfhond die een nest bewaakte dat niet van hem was.
Tina drukte haar handpalmen tegen haar ogen, tranen lekten door haar vingers. Opluchting overspoelde haar als een vloedgolf en spoelde de knagende angst weg die haar al de hele avond in zijn greep hield. Toen lachte ze, een wild, beverig geluid, ongeloof vermengd met dankbaarheid.