Een andere officier klemde een riem om de nek van de hond en sprak op een kalmerende toon. Tot Tina’s verbazing liet het dier het toe, zijn schouders verslapten alsof de lange wake hem eindelijk gebroken had. Hij zag er uitgeput uit, maar zonder opluchting, en keek nog steeds met onwrikbare ogen naar de kittens.
De werkster sloot het reismandje zorgvuldig en stopte er een deken in voor de warmte. “Ze worden vanavond naar de kliniek van het asiel gebracht,” verzekerde hij Tina. “Je hebt er goed aan gedaan om te bellen. Nog een paar uur hier en ze hadden het misschien niet gehaald.”