De scheiding was wreed. Het personeel stond klaar met verdovingspistolen. Ethan lokte Bella met zachte stem naar buiten en ze gehoorzaamde, hoewel er verwarring in haar ogen verscheen toen de welpen schreeuwden. Ze drukten zich tegen de tralies en brulden uit protest. Bella blafte terug, spande zich tegen de riem, totdat Ethan haar dicht tegen zich aan trok. Het gekletter van het hek dat tussen hen in sloot, weerklonk als verraad.
Daarna was niets meer hetzelfde. Bella lag in haar kennel, oren plat, eten negerend. De welpen liepen rusteloos door hun nieuwe hok, hun gebrul scherp van verdriet. S Nachts klonken hun kreten door de dierentuin, echoënd in Ethan’s borstkas.