Hij hurkte aan de rand van de helling en keek toe. De klauwen van de hond waren versleten tot noppen. Elk normaal dier zou het al lang hebben opgegeven, maar deze leek in trance. Ethans eerste gedachte was simpel: honger. Het moest uitgehongerd zijn.
Hij dook een winkeltje in, kocht een pak koekjes en keerde terug. De hond verstijfde toen hij dichterbij kwam, maar rende niet weg. Ethan brak een stuk af en gooide het over het zand. Het dier snuffelde één keer en schrokte het toen met een razende snelheid naar binnen.