Hij draaide zich om naar het geluid. Een paar figuren liepen de weg op vanuit de richting van de stad en deelden een paraplu. Hij herkende ze al voordat ze zwaaiden: Tom en Clara Miller, die de ijzerwinkel bij het postkantoor hadden. Ze zagen er absurd schoon uit tegen het met modder besmeurde landschap.
“Goeie genade, wat doen jullie hier?” Riep Tom, lachend in zijn stem. “Ben je verdwaald op je eigen bezorgroute?” Owen forceerde een zwakke grijns. “Zoiets,” zei hij, terwijl hij opzij stapte om de helling te onthullen. “Er zit hier een hond. Zit al vast sinds de regen begon.”