Clara’s glimlach verdween als eerste. Ze gluurde over Toms schouder en fronste haar wenkbrauwen. “Oh, arm ding,” zei ze. “Hoe lang is het al zo?” “Een paar uur, misschien,” zei Owen. “Ik zag hem eerder graven, voordat de glijbaan erger werd. Kwam terug en vond het zo.”
Tom keek scheel naar het dier en schudde zijn hoofd. “Ziet er slecht uit. Heb je geprobeerd het eruit te trekken?” vroeg hij, terwijl hij naar de situatie voor hem keek. “Ja,” zei Owen zachtjes. “Ik heb ook geprobeerd te graven. De modder blijft maar dichtgroeien. Het is net drijfzand.”