Het was een bitterzoete opluchting, een erkenning van zijn fout in het verleden en de troost van de wetenschap dat de wolf nu zou zijn waar ze thuishoorde, in het wild waar ze vrij en veilig kon leven. Het gewicht van zijn geheim werd opgeheven en vervangen door een gevoel van vrede.
Henry voelde een stille voldoening in de wetenschap dat hij een rol had gespeeld in deze oplossing. Hij had zowel Carlton als de wolf geholpen hun rechtmatige weg te vinden. De ervaring had zijn begrip van het isolement van de oude man verdiept en de moeite die iemand kon doen om gezelschap te zoeken. Het was een diepgaande les in medeleven en het belang van het onder ogen zien van moeilijke waarheden voor het grotere goed.