Eenmaal bij de boom aangekomen, cirkelden de honden er omheen, onophoudelijk blaffend, net zoals ze de dag ervoor hadden gedaan. Lukas hurkte laag, om geen geluid te maken. Hij kon het niet uitleggen, maar iets voelde belangrijk aan, alsof er een reden was, een verborgen boodschap die hij moest uitzoeken.
Toen Lukas die middag eindelijk terug naar huis ging, waren zijn gedachten nog steeds gevuld met de aanblik van de honden. Hij kon het niet uit zijn hoofd zetten. Was hij de enige die ze had gezien? Wat waren ze aan het doen en waarom? Hij stond te popelen om er met iemand over te praten, maar wist niet goed wie hij moest benaderen.