Minuten verstreken, maar het geblaf hield niet op. Lukas keek op zijn horloge. Hij had al zijn lessen gemist na de pauze. Hij moest weg, maar hij kon zich niet losrukken. Iets zei hem dat dit niet zomaar een willekeurige gebeurtenis was, dit was iets belangrijks, iets dat aandacht vereiste.
Toen het geblaf aanhield, wist Lukas dat hij niet veel langer kon blijven. Het geluid was bijna te veel geworden om te verdragen en hij moest terug naar de echte wereld. Met een bezwaard hart stond hij langzaam op en liep zo stil mogelijk weg van de open plek. Maar zijn gedachten gingen tekeer. Het beeld van de honden en de boom liet hem niet los.