Opgewonden had ze haar rugzak gepakt met een notitieboekje en snijgereedschap, met het plan om de zeldzame vogel op te sporen en zijn aanwezigheid te documenteren. Maar toen ze de beek overstak, liet ze per ongeluk de kostbare tas vallen. In haar enthousiasme om de tas terug te vinden, ging Mia van het pad af en verdwaalde snel in het dichte bos. Haar geheugen daarna was verbrokkeld, maar ze herinnerde zich dat mevrouw Thorne voor haar zorgde. Ze gaf haar eten en zorgde ervoor dat alles goed met haar ging.
Toen Mia haar verhaal vertelde, veranderde de stemming in Charmouth van twijfel naar ontzag. Wat eerst roekeloos had geleken, kreeg nu de glans van ongelooflijke moed. Dit jonge meisje zag een vogel waarvan ze dacht dat hij voor altijd verdwenen was en riskeerde alles om zijn bestaan te bewijzen.