Er kwam een gesmoorde lach uit Jacob toen hij overeind werd getrokken. Opluchting, dankbaarheid, uitputting, alles overspoelde hem tegelijk. Hij grinnikte ademloos en omhelsde zijn vriend stevig, de realiteit van zijn overleving drong tot hem door. De nachtmerrie was voorbij. Hij had het bos gered!
In de dagen die volgden werd de schade aan het bos vastgesteld en werd het terrein voorgoed gesloten. De illegale mijn werd ontmanteld en Jacobs moed bleef niet onopgemerkt. De gemeenteraad eerde hem met een prijs, een symbool van zijn onwrikbare moed en vastberadenheid. Zijn inspanningen bewezen dat één stem een verschil kon maken.