Lisa zette haar koffiekopje voorzichtig op de tuintafel en ademde de frisse ochtendlucht diep in. Op het gazon dartelde Coco, haar speelse puppy, vrolijk door de madeliefjes, met eindeloos enthousiasme achter vlinders aan. Glimlachend nipte Lisa van haar koffie en genoot van de stille, gouden ochtend.
Het was het soort dag dat ongerept aanvoelde – een heldere hemel, een zacht briesje, vogels die op het ritme van de bomen tsjilpten. Lisa scrolde afwezig door haar berichten toen een plotselinge, harde gil de kalmte doorkliefde. Haar hoofd schoot omhoog. Boven haar draaide een enorme adelaar stilletjes in de lucht.
Het geluid galmde door de buurt. Deuren kraakten open. Mensen stapten naar buiten, hun ogen beschermend, de lucht aftastend. Lisa bewoog niet. Een zwaar gevoel van angst bekroop haar. Ze besefte het nog niet, maar de vrede van die ochtend was al aan het verdwijnen.