Ze deed een wankele stap achteruit, haar hand tegen haar borst gedrukt, alsof ze haar hart op zijn plaats probeerde te houden. Nog maar een paar seconden geleden had Coco nog in de madeliefjes getuimeld. Nu was ze weg, zomaar, de hemel in als een vreselijke droom.
“Wat is er gebeurd?” mompelde iemand. Een andere buurman staarde bleek voor zich uit en schudde zijn hoofd. Het klopte niet. Arenden jaagden op eekhoorns of konijnen, nooit op puppies. Nooit iets liefs. Nooit vanuit iemands tuin, met mensen die hulpeloos toekeken.