Nog steeds in shock wankelde Lisa naar binnen en vond haar telefoon. Met trillende vingers opende ze Facebook en begon te typen. Het voelde dwaas. Wanhopig. Maar ze had niets anders. “Mijn hond is op klaarlichte dag meegenomen door een reusachtige adelaar. Help alstublieft. Alle informatie, wat dan ook.”
Het bericht verspreidde zich als een lopend vuurtje. Binnen een uur werd haar inbox overspoeld. Sommigen stuurden een bericht met medeleven, anderen met verhalen over lokale vogels. Een paar voegden foto’s bij – wazige, ingezoomde foto’s van roofvogels die ze boven de velden of langs de snelweg hadden gezien. Niets solide. Alleen digitale flarden van hoop.