Het was een rustige zaterdagochtend in de buitenwijken. Lisa stond op blote voeten in de keuken, haar vingers om een warme mok koffie gekruld. Door de open schuifdeur viel het zonlicht over de tuin en verlichtte de madeliefjes die zachtjes wiegden in de wind. Het tafereel voelde bijna te perfect.
Coco, haar kleine witte puppy, rukte speels aan de rand met kwastjes van het gordijn en sprong toen met een vrolijk geblaf naar buiten. Lisa volgde haar met haar ogen, een zachte glimlach op haar gezicht. Na alles wat ze had doorstaan, voelden momenten als deze kostbaar en breekbaar.