Haar hele lichaam zakte in elkaar. Ze had zich niet gerealiseerd hoeveel ze van zichzelf in dat vreselijke moment van hoop had verpakt. Ze zat in het vuil, te uitgeput om op te staan. Haar hart deed pijn op plaatsen waarvan ze niet wist dat ze bestonden. Haar gedachten spiraalden.
Wat als de adelaar Coco had laten vallen? Wat als ze al weg was? Lisa begroef haar gezicht in haar handen, de tranen vloeiden nu vrijelijk. David hurkte naast haar neer. “Je bent al zo ver gekomen,” zei hij. “Je kunt nu niet stoppen.