Hij bereikte de onderste takken, laarzen schraapten de bast. Coco gluurde naar buiten, met wijde ogen en een trillende neus. “Nog een klein stukje,” mompelde David. Lisa kon het nauwelijks horen boven het gedonder in haar borstkas uit. Haar ogen waren gericht op zijn laarzen, die ze stilletjes aanspoorden om de grond te raken.
Eindelijk raakten zijn voeten de aarde. Lisa rende naar voren. Voorzichtig overhandigde hij haar de bevende puppy. Lisa zakte op haar knieën en hield Coco tegen haar borst. Coco likte haar gezicht, jankte zachtjes en krulde zich in Lisa’s armen als een lang verloren kind. Lisa snikte in haar vacht, niet in staat om te spreken.