Die ochtend nipte Lisa van haar koffie op het terras terwijl Coco vlinders achtervolgde door het hoge gras. De bries droeg vogelgezang en voor het eerst sinds lange tijd voelde Lisa zich aanwezig, niet achtervolgd door het verleden of bezorgd over de toekomst. Gewoon… tevreden.
Maar die vrede werd verbroken door een enkel geluid. Een schel, doordringend gekrijs sneed als een mes door de lucht. Lisa’s lichaam schokte. Haar koffie spatte over haar pols, maar ze voelde de brandwond nauwelijks. Ze draaide haar hoofd in de richting van het geluid, een gevoel van angst vormde zich al.