De ontmoeting haalde binnen enkele uren het nieuws. “Leeuw stalkt park!” riepen de nieuwsankers. De waarheid – dat Sahara was geschrokken en niet agressief was – werd begraven. De politie zwermde uit over het park, geweren getrokken. Gezinnen in de omliggende blokken werden geëvacueerd. Toch was Sahara al een paar straten verderop, stilletjes glijdend door woonstraten waar de portiekverlichting nerveus knipperde.
Tom wist dat de dingen niet konden blijven zoals ze waren. Hij kreeg een vaag idee in zijn hoofd. Maar hij wist ook dat het op verzet van de directeur en de autoriteiten van de dierentuin zou stuiten. Ze zouden nauwelijks naar hem willen luisteren, zeker niet als er zo veel op het spel stond. Hij besloot te wachten tot hij een concreter plan kon bedenken.