Inmiddels gonsde het bijna elk uur van de waarnemingen in de stad: Sahara die tussen vuilnisbakken doorglipt, Sahara die over een voetbalveld sprint, Sahara die sneller door steegjes verdwijnt dan de camera’s kunnen richten. Elk verslag vervaagde feit en fictie totdat ze minder een dier werd en meer een spook dat rondspookte in de verbeelding van Oakridge.
Tom werkte aan een plan om Sahara discreet naar een plek te lokken waar de autoriteiten van de dierentuin haar konden vangen zonder gevaar voor de veiligheid van het publiek. Het grootste probleem was dat zodra iemand de leeuw zou zien, het hele gebeuren in een mediacircus zou veranderen, waardoor de kans groter zou worden dat iemand gewond zou raken!