Iedereen wist dat wat er nu zou gebeuren van levensbelang zou zijn. Het zou even duren voordat een kalmeringspijl effect had en in die tijd zou Sahara iemand per ongeluk kunnen verwonden. Bovendien, in Sahara’s vermagerde conditie, zou een teveel aan het medicijn een hartstilstand kunnen veroorzaken. Schieten kon alleen een laatste redmiddel zijn.
De eerste glimp van de vluchtende kat kwam van een tiener die aan het livestreamen was op zijn telefoon. Sahara gleed onder een straatlantaarn door, haar vacht glinsterde goud. De menigte slaakte een zucht. “Daar! Daar is ze!” De politie hief onmiddellijk haar wapens. De menigte schreeuwde eenstemmig – half smekend om genade, half schreeuwend om actie. De impasse was begonnen.