“Het is jouw land, zeker, maar handhaving is lastig. De meeste van deze mensen zullen gewoon beweren dat ze geen bord hebben gezien of het niet wisten. En eerlijk gezegd, naar de rechter stappen? Het is de tijd en het geld niet waard.” “Dus ik moet ze gewoon mijn veld laten verpesten?” Snauwde Eli.
“Ik zeg dat de wet niet aan jouw kant staat, tenzij je meer uitgeeft dan je bespaart. Ik wou dat ik beter nieuws had.” Eli beëindigde het gesprek en bleef een hele tijd in stilte zitten. Margaret bracht hem een bord warme taart en ging naast hem op de veranda zitten.