En toen zag hij het. Een witte crossover SUV was zo ver naar binnen getrokken dat hij nu recht op het bloembed naast het huis stond. Margaret’s bloembed. Hetzelfde dat hij haar met de hand had helpen uitgraven, waar de roze vergeet-me-nietjes nog maar net begonnen te bloeien.
De bandensporen sneden diep door de grond als een mes. De stengels waren platgedrukt. De bloemblaadjes waren verpletterd door rubber en gewicht. Eli voelde iets in zijn borstkas draaien. Woede, ja, maar meer dan dat, een diepe schending.