Eli wachtte. Om 9:30 startte hij zijn tractor. Het was niet zo’n strakke, moderne machine. Dit was een oude Massey Ferguson, stevig en koppig, net als Eli zelf. Hij koppelde het ploeggereedschap achterop en zette hem in de versnelling, de motor knarsend tot leven komend als een wakkere beer.
En toen, met geoefende handen, reed Eli recht het veld in. Niet over de auto’s natuurlijk. Hij was niet roekeloos. Hij ploegde er omheen – strakke cirkels van verse aarde die zich aan alle kanten naar binnen krulden, waardoor diepe groeven en dikke, ongelijke hopen aarde ontstonden.