Hij werkte methodisch, boetseerde het land rond elke auto als een bakker die een taart glazuurt, voorzichtig om niets te beschadigen maar stevig genoeg om ervoor te zorgen dat niemand zomaar weg kon rijden zonder serieuze inspanning of beter nog, een takelwagen.
Tegen de tijd dat de laatste groef gesneden was, zag het veld eruit als een lappendeken. De auto’s stonden onhandig in het midden van het veld, omringd door losse, onstabiele grond waar een sedan of SUV niet doorheen kon rijden zonder vast te komen zitten.